به راستي ماده تاريك در دوران اوليه كيهان چه نقشي داشته است؟ از آنجا كه بخش وسيعي از عالم، از ماده تاريك تشكيل شده ،روشن است كه اين ماده اسرار آميز در روند عالم تاثير به سزايي دارد.
گروهي از محققين بر اين عقيده اند كه مواد چگال تشكيل دهنده ماده تاريك، با شكل گيري ستارگان تاريك نخستين ، مانع از ورود نسل اوليه ستارگان به مرحله "رشته اصلى" شده اند.ستارگان تاريك به جاي سوختن هيدروژن ( همجوشي هسته اي)،با نابودي ماده تاريك گرم مي شدند و به احتمال زياد اين ستارگان هنوز هم در گوشه اي از كيهان وجود دارند.
تنها چندين صد هزار سال پس از انفجار بزرگ با سرد شدن تدريجي كيهان، مواد اوليه از ابر هاي گاز يونيده ابر گرم جدا شدند و در اثر گرانش گرد هم آمدند و ستارگان نخستين را شكل دادند.اما اين ستارگان با ستارگاني كه ما امروز مي بينيم تفاوت هاي عمده اي داشته اند.آنها به طور كلي از هيدروژن و هليم تشكيل مي شدند و پس از اين كه جرم شان بسيار زيادي مي شد با انفجاري مهيب تبديل به ابر نو اختر مي گشتند. انفجار هاي ابر نواختري پي در پي و همجوشى هسته اى اين دست از ستارگان، باعث ورود عناصر سنگين تري به كيهان مي شد.
ماده تاريك در دوران اوليه كيهان، حكم فرما بوده است. اين ماده اسرار آميز با گرانش خود مواد موجود در كيهان را به دور هم جمع كرده و هاله اي آز آنها تشكيل مي داده است. همچنان كه ستارگان اوليه در درون هاله هايي از ماده تاريك در كنار هم گرد مي آمدند، پروسه اي كه از آن تحت عنوان سرد شدن مولكولي هيدروژن ياد مي شود،به ،فروپاشي آنها به داخل ستارگان كمك مي كرده. البته اين ايده متداولي است كه مورد پذيرش شمار زيادي از اخترشناسان مي باشد.
هنگامي كه ريز ذرات ماده تاريك به هم فشرده مي شوند،از بين مي روند.ذارت در فرايند نابودي مقدار زيادي حرارات ايجاد كرده و باعث اختلال در مكانيزم پروسه سرد شدن مولكولي هيدروژن مي شوند. همجوشي هسته اي هيدوژن مي ايستد و فاز نوين ستاره اي "ستاره تاريك" آغاز مي گردد.بدين ترتيب گوي هاي پرجرمي از هيدروژن و هليوم به جاي همجوشي هسته اي از نابودي ماده تاريك حاصل مي آيند.
نمايي خيالي از ستارگان نخستين
اگر اين ستارگان به ميزان كافي پايدار باشند، احتمال مي رود شماري از آنها هنوز هم وجود داشته باشند.اين بدان معنا است كه جمعيت هاي ستارگان نخستين هيچگاه به مرحله "رشته اصلي" نرسيده اند و همچنان در پروسه توسعه نيافته نابودي ماده تاريك به سر مي برند و به بيان ديگر عقب مانده اند.
همچنان كه ماده تاريك در اين فرايند به مصرف مي رسد.مقادير ديگري از ماده تاريك در ساير نقاط به عنوان جايگزين به سوي هاله جريان خواهند يافت تا هسته همچنان گرم بماند.بدين ترتيب همجوشي هسته اي هيدروژن همانند گذشته ديگر ادامه نخواهد يافت.
از طرف ديگر ممكن است ستارگان تاريك نتوانند براي مدت زيادي دوام بياورند. همجوشي هسته اي مواد عادي ممكن است سرانجام فرايند نابودي ماده تاريك را مختل نمايد.بنابر اين سير تكاملي اين دست از ستارگان براي تبديل شدن به يك ستاره عادي از حركت نمي ايستد ، بلكه به تاخير مي افتد.
چگونه اخترشناسان مي توانند به جستجوي ستارگان تاريك بپردازند؟
ستارگان تاريك بسيار عظيم اند و شعاع هسته آنها مي تواند بيش از يك واحد نجوي باشد (فاصله بين زمين و خورشيد، در حدود 150 ميليون كيلومتر). در نتيجه كانديدا هاي مناسبي براي آزمايش عدسى گرانشي مي باشند.در اين آزمايش مشاهداتي از گرانش كهكشان هاي مجاور به عنوان تلسكوپ هاي مصنوعي براي كانوني كردن نور اجرامي كه در دور دست ها قرار دارند، استفاده مي شود. تا كنون اين بهترين روشي است كه اخترشناسان براي شناسايي و بررسي اجرام دور دست از آن بهره مي برند.
اين ستارگان همچنين از راه ديگري نيز قابل آشكار سازي هستند،اگر ماهيت ماده تاريك از تئوري "كنش و واكنش ضعيف ذرات پر جرم" پيروي كند، به هنگام نابودي ريز ذرات ماده تاريك، مقدار زيادي حرارت توليد مي شود و بواسطه اين گرماي زياد ،تابش هايي در طيف گاما صورت مي گيرد. علاوه بر اين ذرات ديگري نيز در فضا پراكنده مي گردند. بنا بر اين اخترشناسان با بررسي آسمان در طيف گاما و جستجوي ذراتي همانند نوترينو و پاد (ضد) ماده مي توانند به وجود ستارگان تاريك پي ببرند.
راه سوم براي يافتن اين دست از ستارگان، تاخير در ورود به مرحله "رشته اصلي" ستارگان اوليه است.ستارگان تاريك مي توانند براي ميليون ها سال براي رسيدن به اين مرحله تاخير داشته باشند، كه اين امر خود باعث ايجاد شكافي غير عادي در فرايند تكاملي ستارگان مي باشد.
شايد ستارگان تاريك بتوانند اخترشناسان را در يافتن ماهيت حقيقي ماده تاريك ياري نمايند.
:: بازدید از این مطلب : 142
|
امتیاز مطلب : 22
|
تعداد امتیازدهندگان : 6
|
مجموع امتیاز : 6
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
